πηγή: http://www.tanea.gr
14/10/2008
ΓΝΩΜΕΣ
O Οδ. Μανωλίτσης, Κολοκοτρώνη 23, Λευκάδα, γράφει:
«Διάβασα πριν από καιρό, ένα ενδιαφέρον βιβλίο του καθηγητή και συμμαθητή σου, κ. Χρήστου Γιανναρά. Ο τίτλος του έργου αρκετά “τολμηρός”, “Ενάντια στη Θρησκεία”. Το περιεχόμενο αποκαλυπτικό. Κάποιοι συνηθισμένοι να “διυλίζουν τον κώνωπα” ενοχλήθηκαν σφόδρα. Και ανάλογα “περιποιήθηκαν” τον συγγραφέα.
Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια...
Δεν θα κάναμε λάθος, αν λέγαμε ότι ο Χρήστος Γιανναράς, θα μπορούσε να έχει ως μότο, όλων των έργων του, τα λόγια του τραγικού Αισχύλου, “Χρη λέγειν τα καίρια” (“Επτά επί Θήβας”).
Το έργο “Ενάντια στη Θρησκεία” είναι μια κραυγή “εκ βαθέων” διαμαρτυρίας, για τις παραποιήσεις, παραχαράξεις αλλά και νοθεύσεις που έχουν γίνει, στην ιστορική πορεία του πρωτάκουστου χριστιανικού μηνύματος.
Ο συγγραφέας “μετά λόγου γνώσεως” με ακλόνητα επιχειρήματα, υποστηρίζει ότι το Εκκλησιαστικό γεγονός είναι “όλως άλλο”, από αυτό που ονομάζουμε Θρησκεία. Αντιγράφω δύο-τρία χαρακτηριστικά σημεία. “Εκκλησία και θρησκεία είναι δυο πραγματικότητες ασύμβατες και ασυμβίβαστες, όπως η ζωή και ο θάνατος, η ελευθερία και η αναγκαιότητα, ο έρωτας και η ιδιοτέλεια”.
“Η θρησκεία είναι εξ ορισμού ατομοκεντρική. Τρέφει το υπερεγώ. Η Εκκλησία παραπέμπει στην έξοδο από το εγώ, σε μετοχή ζωής ως σχέση”.“Σε συνθήκες θρησκειοποίησης οι άνθρωποι ταυτίζουν την Εκκλησία με τους Επισκόπους... Μοιάζει να αγνοούν ότι ο Επίσκοπος δεν υπάρχει χωρίς το λαϊκό σώμα, ούτε και η Εκκλησία χωρίς τον Λαό”.
Ο δημιουργός του έργου “Το πρόσωπο και ο Έρως” επισημαίνει “μετά παρρησίας” και άλλες νοθεύσεις που κυριολεκτικά κάνουν αγνώριστο το “μέγα μυστήριον” (Απ. Παύλος), που είναι η Εκκλησία.
Ο κ. Γιανναράς στο “Ενάντια στη Θρησκεία” βάζει “σφραγίδα” την καρδιά του. Μας θυμίζει αυτό που λέει ο Πλάτων στον “Φαίδρο” ότι “τα μέγιστα των αγαθών γίνεται διά μανίας”».
14/10/2008
ΓΝΩΜΕΣ
O Οδ. Μανωλίτσης, Κολοκοτρώνη 23, Λευκάδα, γράφει:
«Διάβασα πριν από καιρό, ένα ενδιαφέρον βιβλίο του καθηγητή και συμμαθητή σου, κ. Χρήστου Γιανναρά. Ο τίτλος του έργου αρκετά “τολμηρός”, “Ενάντια στη Θρησκεία”. Το περιεχόμενο αποκαλυπτικό. Κάποιοι συνηθισμένοι να “διυλίζουν τον κώνωπα” ενοχλήθηκαν σφόδρα. Και ανάλογα “περιποιήθηκαν” τον συγγραφέα.
Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια...
Δεν θα κάναμε λάθος, αν λέγαμε ότι ο Χρήστος Γιανναράς, θα μπορούσε να έχει ως μότο, όλων των έργων του, τα λόγια του τραγικού Αισχύλου, “Χρη λέγειν τα καίρια” (“Επτά επί Θήβας”).
Το έργο “Ενάντια στη Θρησκεία” είναι μια κραυγή “εκ βαθέων” διαμαρτυρίας, για τις παραποιήσεις, παραχαράξεις αλλά και νοθεύσεις που έχουν γίνει, στην ιστορική πορεία του πρωτάκουστου χριστιανικού μηνύματος.
Ο συγγραφέας “μετά λόγου γνώσεως” με ακλόνητα επιχειρήματα, υποστηρίζει ότι το Εκκλησιαστικό γεγονός είναι “όλως άλλο”, από αυτό που ονομάζουμε Θρησκεία. Αντιγράφω δύο-τρία χαρακτηριστικά σημεία. “Εκκλησία και θρησκεία είναι δυο πραγματικότητες ασύμβατες και ασυμβίβαστες, όπως η ζωή και ο θάνατος, η ελευθερία και η αναγκαιότητα, ο έρωτας και η ιδιοτέλεια”.
“Η θρησκεία είναι εξ ορισμού ατομοκεντρική. Τρέφει το υπερεγώ. Η Εκκλησία παραπέμπει στην έξοδο από το εγώ, σε μετοχή ζωής ως σχέση”.“Σε συνθήκες θρησκειοποίησης οι άνθρωποι ταυτίζουν την Εκκλησία με τους Επισκόπους... Μοιάζει να αγνοούν ότι ο Επίσκοπος δεν υπάρχει χωρίς το λαϊκό σώμα, ούτε και η Εκκλησία χωρίς τον Λαό”.
Ο δημιουργός του έργου “Το πρόσωπο και ο Έρως” επισημαίνει “μετά παρρησίας” και άλλες νοθεύσεις που κυριολεκτικά κάνουν αγνώριστο το “μέγα μυστήριον” (Απ. Παύλος), που είναι η Εκκλησία.
Ο κ. Γιανναράς στο “Ενάντια στη Θρησκεία” βάζει “σφραγίδα” την καρδιά του. Μας θυμίζει αυτό που λέει ο Πλάτων στον “Φαίδρο” ότι “τα μέγιστα των αγαθών γίνεται διά μανίας”».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου