«Ιερό κανόνι» επιταγών άνω των €300.000

πηγή: www.ethnos.gr
16/10/2008

ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ

«Κανόνι» άνω των 300.000 ευρώ αφήνει στη Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Ορους ένα περίεργο «πάρε-δώσε» ακάλυπτων επιταγών μεταξύ μοναχών κι ενός επιχειρηματία που προμήθευε τη μονή με οικοδομικά υλικά.
Το λεγόμενο σέρβικο μοναστήρι ισχυρίζεται πως επρόκειτο για «επιταγές ευκολίας» προς τον προμηθευτή, τις οποίες δεν κάλυψε ο τελευταίος, ενώ ρίχνει την ευθύνη σε έναν μοναχό, υποστηρίζοντας πως τις εξέδωσε εν αγνοία του ηγουμένου και της γεροντίας. Πάντως ο μοναχός εμφανιζόταν κατά περίπτωση ως «νόμιμος εκπρόσωπος της Μονής».

Η Πανελλήνια Τράπεζα, που διεκδικεί τα χρήματα από τη Μονή, αμφισβητεί τους ισχυρισμούς της, αντιτείνοντας πως επρόκειτο για εμπορική δοσοληψία μεταξύ του μοναστηριού και του επιχειρηματία.

Ηδη έχουν εκδοθεί έξι διαταγές πληρωμής κατά της Μονής, οι οποίες βρίσκονται στο στάδιο εκδίκασης των αιτήσεων αναστολής που κατέθεσε η τελευταία. Το μοναστήρι προβάλλει τον κίνδυνο εκπλειστηριασμού περιουσίας του αν η υπόθεση τελεσιδικήσει σε βάρος του, με δεδομένη και τη δύσκολη οικονομική θέση στην οποία έχει περιέλθει τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2004.

Ο Ηλίας Αλεξίου, που διατηρεί επιχείρηση με είδη θέρμανσης και οικοδομικά υλικά στην Ασσηρο Θεσσαλονίκης, ήταν επί χρόνια κύριος προμηθευτής της Μονής Χιλανδαρίου και, σύμφωνα και με τις δύο πλευρές, η συνεργασία τους κυλούσε χωρίς προβλήματα, μέχρι τον Μάρτιο του 2004, όταν μεγάλο μέρος της Μονής καταστράφηκε από την πυρκαγιά. Από τότε ξεκινούν τα προβλήματα, για τα οποία ο προμηθευτής, η Μονή και η τράπεζα δίνουν ο καθένας τη δική του εκδοχή.

ΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΕΠΙΤΑΓΩΝ

Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ
Αποδέχεται ότι η οφειλή είναι δική του

1 Ο Αλεξίου υποστηρίζει ότι μετά την καταστροφή, η Μονή σταδιακά τον έπαυσε από προμηθευτή, καθώς άρχισε να προμηθεύεται υλικά από το Βελιγράδι, όπου συστάθηκε ίδρυμα με δωρεές πολιτών για την αποκατάσταση των ζημιών του μοναστηριού. Χρησιμοποιώντας τις σχέσεις που είχε αναπτύξει με τους μοναχούς, ο επιχειρηματίας κατέφυγε σ' αυτούς αργότερα και άρχισε να ζητά μεταχρονολογημένες «επιταγές ευκολίας», τις οποίες κατέθετε στην τράπεζα ως ενέχυρο προκειμένου να εξασφαλίζει δανειοδότηση για τη δραστηριότητά του. Ο ίδιος υποστηρίζει πως ενώ μέχρι το 2007 κάλυπτε το ύψος των επιταγών, περιήλθε σε οικονομική αδυναμία το 2008, με αποτέλεσμα να μείνουν ακάλυπτες και να σφραγιστούν οι τελευταίες 12 επιταγές, συνολικού ύψους 328.000 ευρώ. Ο Η. Αλεξίου αποδέχεται ότι η οφειλή είναι δική του και με επιστολή του προς την Πανελλήνια Τράπεζα τον περασμένο Ιούνιο ζήτησε να κεφαλαιοποιηθεί το ποσό και να γίνει ρύθμιση για την έντοκη αποπληρωμή του. Η τράπεζα δεν απάντησε στο αίτημα και προσέφυγε στα δικαστήρια κατά της Μονής.

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ
«Δεν ήταν εμπορική συναλλαγή»

2 Σε παρόμοιο πλαίσιο κινείται και η υπερασπιστική γραμμή του μοναστηριού, το οποίο προβάλλει το επιχείρημα ότι οι επιταγές δεν αφορούσαν κάποια εμπορική συναλλαγή μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά ήταν προδήλως «επιταγές ευκολίας», κάτι που γνώριζε η τράπεζα. «Η τράπεζα όφειλε να ελέγξει την εμπορικότητα των επιταγών, ζητώντας παραστατικά για το αντικείμενο της συναλλαγής στην οποία αφορούσαν. Δυστυχώς υπάρχει μια καταχρηστική τακτική των τραπεζών με τις επιταγές, οι οποίες στην Ελλάδα έχουν μεταβληθεί σε μέσα πιστοληπτικής ικανότητας», είπε στο «Εθνος» ο δικηγόρος της Μονής, Αλέξανδρος Τευτσής. Πρόσωπο «κλειδί» στην υπόθεση είναι ο ιερομόναχος Μεθόδιος, κατά κόσμον Βλαδίμηρος Μάρκοβιτς, ο οποίος υπέγραψε τις επιταγές. Η Μονή υποστηρίζει στο δικαστήριο ότι ο μοναχός λειτούργησε αυτοβούλως, χωρίς να αναφέρεται πουθενά στις επιταγές ότι εκδόθηκαν για λογαριασμό του μοναστηριού και χωρίς να έχει την έγκριση του ηγούμενου και της γεροντίας, όπως προβλέπεται από τον εσωτερικό κανονισμό της Μονής. Με αυτό το δεδομένο, υπόχρεος καταβολής της οφειλής δεν είναι η Μονή, αλλά προσωπικά ο μοναχός Μεθόδιος. Πληροφορίες αναφέρουν, μάλιστα, πως ήδη έχουν κινηθεί πειθαρχικές διαδικασίες κατά του μοναχού.

Η ΤΡΑΠΕΖΑ
«Ας κυνηγήσουν τον προμηθευτή»

3 Η Πανελλήνια Τράπεζα, από την πλευρά της, αμφισβητεί το ότι επρόκειτο για «επιταγές ευκολίας», υποστηρίζοντας πως μια τέτοια επίκληση είναι συνήθης δικηγορική τακτική σε υποθέσεις ακάλυπτων επιταγών. «Η ίδια η Μονή αρχικά υποστήριξε πως οι επιταγές αφορούσαν προμήθεια υλικών για την αποκατάσταση των ζημιών και ότι ο προμηθευτής δεν εκπλήρωσε την υποχρέωσή του, άρα δεν υφίσταται οφειλή. Στη συνέχεια, άλλαξε "γραμμή" και έκτοτε υποστηρίζει πως δεν είχε καμία εμπορική συναλλαγή μαζί του», είπε στο «Εθνος» πηγή προσκείμενη στην τράπεζα και πρόσθεσε: «Η τράπεζα δεν παίρνει επιταγές ευκολίας, κι αν επρόκειτο για κάτι τέτοιο θα απέρριπτε την αίτηση. Εμείς πρέπει να εισπράξουμε τα οφειλόμενα από τον εκδότη των επιταγών, που είναι η Μονή, η οποία στη συνέχεια μπορεί, αν θέλει, να "κυνηγήσει" τον προμηθευτή».